Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насланнё, -я́, н.
1. Напасць, няшчасце.
Што за н.!
2. Тое, што паслана нібы «нячыстай сілай»; прывід.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
насланнёср. наважде́ние; напа́сть ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насланнён.разм. Míssgeschick n -(e)s, -e, Pláge f -, -n, Kreuz n -es, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
насла́нне, ‑я, інасланнё, ‑я, н.
Напасць, няшчасце. [Рыгору] успомнілася, як адзін год яшчэ пры нябожчыку-бацьку гэтакае насланнё на іх было: з пушчы панадзіўся воўк і ўсіх авечак перацягаў.Сабаленка.[Маці:] — І вось скажы, дачушка, насланнё на нашу хату. Ніяк хвароба нас не пакідае. Я ўстала — хлопец злёг.Пташнікаў.Дзецям Ганна нічога не сказала, а сама затужыла. За што на яе такое пасланне?Лобан.// Паводле забабонных уяўленняў: тое, што наслана нібы «нячыстай сілай»; прывід. [Алесь:] А калі апамятаўся, то нічога не знайшоў... Не ведаю, братачка, што і падумаць, быццам насланнё нейкае, д’ябальская праява, не іначай...Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Насланнё ’насланне, навядзенне чарадзейнай сілаю’ (Нас.) ’нашэсце’, ’пра таго, хто ў вялікай колькасці з’яўляецца дзе-небудзь, несучы шкоду’ (полац., Нар. лекс.), ’бяда, гора, няўдача, няшчасце’ (бялын., Янк. Мат.), ’напасць’ (Яруш.), насла́нне ’непрыемнасці, беды, няўдачы, хібы ў справах, усё, што з’яўляецца як бы насланым, пасланым у якасці кары злой сілай’ (Гарэц.), ’эпілепсія’, ’ачмурэнне’: bo czort u jeho nasłany (Пятк. 2, 209). Да насла́ць ’паслаць’, гл. слаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
по́шасць, -і, ж.
1. Хвароба, эпідэмія.
Маравая п. (з вялікай смяротнасцю).
2.перан. Напасць, насланнё.
Варожая п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)