насе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. гл. насячы.

2. Зарубка, нарэзка, узор на металічнай (або іншай) паверхні.

Шабля з залатой насечкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насе́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. насе́чка насе́чкі
Р. насе́чкі насе́чак
Д. насе́чцы насе́чкам
В. насе́чку насе́чкі
Т. насе́чкай
насе́чкаю		 насе́чкамі
М. насе́чцы насе́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насе́чка ж., в разн. знач. насе́чка;

н. на дрэ́ве — насе́чка на де́реве;

н. на жо́рнах сцёрлася — насе́чка на жернова́х стёрлась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́чка ж.

1. (действие) насяка́нне, -ння ср.; назу́бліванне, -ння ср.; см. насе́чь;

2. (насечённый узор, насечённое место) насе́чка, -кі ж.; (зарубка) зару́бка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. насячы, насекчы.

2. Зарубкі, шурпатасці, нарэзкі на паверхні чаго‑н. Напільнік — гэта стальны шпень са спецыяльнай насечкай.

3. Узор, выразаны на металічнай (або іншай) паверхні ці вылажаны іншым металам (або іншым матэрыялам). Шабля з сярэбранай насечкай. □ І гатова для вуздэчкі Серабрыстая насечка. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́чка ж

1. (дзеянне) Kérben n -s, Éinkerben n; Ríffelung f -; Áufhauen n -s;

2. (узор на чым-н) Kérbe f -, -n, Éinschnitt m -(e)s, -e; Schárte f -, -n (шчарбіна, зазубіна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

насячы́ і насе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; насе́к, -кла; насячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Пакрыць паверхню чаго-н. насечкамі, надрэзамі (спец.).

Н. напільнік.

2. чаго. Ссячы нейкую колькасць чаго-н.

Н. яловых лапак.

3. чаго. Дробна скрышыць.

Н. буракоў.

4. каго-што. Нахвастаць, насцябаць (разм.).

Н. крапівою ногі.

|| незак. насяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. насяка́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і насе́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нару́бка насе́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́шпільны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рашпіля. Рашпільная насечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насяка́нне ср. насе́чка ж.; см. насяка́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)