наре́чиеII (часть речи) грам. прысло́ўе, -ло́ўя ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наре́чиеI ср.
1. дыяле́кт, -та м., гаво́рка, -кі ж.;
2. (язык) уст. мо́ва, -вы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наречие
Том: 19, старонка: 255.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
мазу́рскі этн. мазу́рский;
○ ~кая гаво́рка — мазу́рское наре́чие
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мазу́рский мазу́рскі;
мазу́рское наре́чие мазу́рская гаво́рка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патуа́ (наречие во Франции) патуа́ нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысло́ўе I ср., грам. наре́чие
прысло́ўе II ср., разг. присло́вье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отымённый лингв. адыме́нны (утво́раны ад назо́ўніка, прыме́тніка);
отымённое наре́чие адыме́ннае прысло́ўе.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Нарэ́ч’е ’мова, голас’: Нема нарэчʼя крыкнуць (ТС), рус. наречие ’слова; нараканне’, ст.-слав. нарѣчие ’прыгавор, рашэнне’. Да *rekti ’сказаць’, гл. рикнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Атверніцкая: «отве́рницкое наречие» (Рам.). Рус. отверница ’іншасказ’. Паводле Раманава, 9, 4: «гаворка называецца атверніцкай таму, што прататыпам яе тут была звычайная мова, але з «адварачваннем» складоў, г. зн. з перастаноўкай складоў, устаўкай паміж імі часціц». Параўн. яшчэ ў Даля отвертчивый ’хто ўмее адвярцецца’. Нельга быць упэўненым, што этымалогія Раманава не адлюстраванне народнай этымалогіі. Пры наяўнасці ў жаргонах значных гукавых змен цалкам магчыма ўбачыць у атверніцкі змену польск. ochwieśnicki (адкуль, паводле Арапава — РР, 1968, 4, 117; Этимология, 1964, 120, — рус. офеня, офенский). Гл. ахвес.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)