наравы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наравы́ |
нарава́я |
нараво́е |
наравы́я |
| Р. |
нараво́га |
нараво́й
нараво́е |
нараво́га |
наравы́х |
| Д. |
нараво́му |
нараво́й |
нараво́му |
наравы́м |
| В. |
наравы́
нараво́га |
нараву́ю |
нараво́е |
наравы́я |
| Т. |
наравы́м |
нараво́й
нараво́ю |
наравы́м |
наравы́мі |
| М. |
наравы́м |
нараво́й |
наравы́м |
наравы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
наравы́ мн. при́хоти; привере́ды
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
привере́да
1. м. и ж., разг., см. привере́дник, привере́дница;
2. мн., уст. капры́зы, -заў, дзіва́цтвы, -ваў; (прихоти) наравы́, -во́ў, выдва́ры, -раў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)