◎ Напла́ў ’смецце (ад прыбою, разліву)’ (гом., Мат. Гом.). Да плавіць ’сплаўляць’, плаў ’смецце, якое наносіць вада’, наплаваць ’наплываць, набірацца’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напла́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напла́ўлю напла́вім
2-я ас. напла́віш напла́віце
3-я ас. напла́віць напла́вяць
Прошлы час
м. напла́віў напла́вілі
ж. напла́віла
н. напла́віла
Загадны лад
2-я ас. напла́ў напла́ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час напла́віўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)