напаўня́ць гл. напоўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. напаўня́ю напаўня́ем
2-я ас. напаўня́еш напаўня́еце
3-я ас. напаўня́е напаўня́юць
Прошлы час
м. напаўня́ў напаўня́лі
ж. напаўня́ла
н. напаўня́ла
Загадны лад
2-я ас. напаўня́й напаўня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час напаўня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напаўня́ць несов. наполня́ть; (о сильном чувстве — ещё) преисполня́ть; (о звуках и т.п. — ещё) оглаша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да напоўніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўня́ць гл. напоўніць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напо́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак.

1. што кім-чым. Зрабіць поўным, занятым; насыціць, запоўніць чым-н.

Н. мяшок мукой.

Птушыныя галасы напоўнілі лес.

Водар кветак напоўніў пакой.

2. каго-што. перан. Запоўніць, заняць цалкам (пра думкі, пачуцці і пад.).

Н. сэрца жалем.

|| незак. напаўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. напаўне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўняць, поўніць, набіваць, напіхаць, напіхваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

по́ўніць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -іць; незак., каго-што.

Напаўняць.

Смех поўніў залу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

преисполня́ть несов. напаўня́ць, перапаўня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наполня́ть несов. напаўня́ць; запаўня́ць; наліва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)