напаўза́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. напаўза́ю напаўза́ем
2-я ас. напаўза́еш напаўза́еце
3-я ас. напаўза́е напаўза́юць
Прошлы час
м. напаўза́ў напаўза́лі
ж. напаўза́ла
н. напаўза́ла
Загадны лад
2-я ас. напаўза́й напаўза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час напаўза́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напаўза́ць несов.

1. в разн. знач. наполза́ть;

2. (о тучах и т.п.) надвига́ться; наполза́ть;

1, 2 см. напаўзці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўзці́, -паўзу́, -паўзе́ш, -паўзе́; -паўзём, -паўзяце́, -паўзу́ць; напо́ўз, -паўзла́, -паўзло́; -паўзі́; зак.

1. на каго-што. Паўзучы, наткнуцца на што-н.

Н. на камень.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыпаўзці, запаўзці куды-н. у вялікай колькасці.

Напаўзло мурашак у хату.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Насунуцца, засланяючы сабой што-н.

Напаўзлі хмары з поўначы.

Шапка напаўзла на вочы.

|| незак. напаўза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́ўзваць несов., см. напаўза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напа́лзывать несов., прост. напаўза́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. напаўзаць — напаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наполза́ть несов. напаўза́ць, напо́ўзваць; (налезать — ещё) нала́зіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)