на́нава, прысл.

1. Не так, як раней, іначай, па-новаму.

Перапісаць заяву н.

2. Яшчэ раз; зноў, спачатку.

Пачаць усё н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

на́нава нареч. на́ново, за́ново; вновь; сы́знова

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

на́нава, прысл.

1. Не так, як раней, іначай, па-новаму. Пасля зімы чалавек пазнае зямлю нанава. Пташнікаў. Трэба было папраўляць літаральна ўсё.. — іначай кажучы, пісаць аповесць нанава, зусім другой танальнасці. Скрыган.

2. Яшчэ раз; зноў, спачатку. Песня непасрэдна абуджае пачуцці, змушае быццам нанава перажываць радасць, крыўду, нянавісць. Шырма. Гендарсан ціхенька ўстаў, адзеўся, пайшоў у кухню, памыўся халоднай вадой і адчуў сябе так бадзёра, нібы нанава нарадзіўся на свет. Чарнышэвіч. І ўсё-такі пачынаць жыццё нанава Максім Сцяпанавіч не мог. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́нава прысл гл нанова

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

за́нава нареч., см. на́нава

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

нано́ва нареч., см. на́нава

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

за́нава, прысл.

Тое, што і нанава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

нано́ва, прысл. (разм.).

Тое, што і нанава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перечи́ненный разг.

1. папра́ўлены (на́нава, іна́чай); парамантава́ны (на́нава, іна́чай); перала́таны (на́нава, іна́чай), перала́плены (на́нава, іна́чай);

2. пераво́страны; см. перечини́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пересоста́вленный скла́дзены на́нава;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)