Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
наміна́цыя
(лац. nominatio)
называнне чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
наміна́цыя
(лац. nominatio)
1) называнне чаго-н. (напр. н. новых рэалій);
2) катэгорыя асоб або твораў, з ліку якіх эксперты ў той або іншай галіне літаратуры, мастацтва вылучаюць лепшых.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
номина́циялингв.наміна́цыя, -цыі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
nominacja
ж.
1. прызначэнне (на пасаду);
2.лінгв.намінацыя; называнне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пасылка ’прыспаная ці высылаемая запакаваная рэч’ (ТСБМ), як і ўкр.поси́лка ’тс’ з рус.посы́лка ’тс’. Неалагізмамі з’яўляюцца серб.-харв.по̀шиљка і славен.pošíljka ’тс’. Больш старое пасы́лка ’пасыланне’, польск.posyłka ў выразе chłopiec na posyłki ’хлопец на пабягушках’, чэш.posílka ’пасыланне каго-н. для выканання дробных даручэнняў’, у бел. мове адбылася намінацыя выразу з прыметніка і назоўніка ў пасы́льнік ’рассыльны’ (Нас.). Усе да па‑сылаць < прасл.po‑sьlati ’пасылаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
assignment
[əˈsaɪnmənt]
n.
1) вы́значанае зада́ньне; мі́сія f., даручэ́ньне n.
assignment in arithmetic — зада́ньне з арытмэ́тыкі
2) прызначэ́ньне n., наміна́цыяf.
3)
а) зако́нная перада́ча маёмасьці
б) дакумэ́нт, на падста́ве яко́га ро́біцца перада́ча
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)