наміна́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наміна́цыя наміна́цыі
Р. наміна́цыі наміна́цый
Д. наміна́цыі наміна́цыям
В. наміна́цыю наміна́цыі
Т. наміна́цыяй
наміна́цыяю
наміна́цыямі
М. наміна́цыі наміна́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наміна́цыя ж., лингв. номина́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наміна́цыя, ‑і, ж.

У граматыцы — называнне чаго‑н.

[Лац. nominatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намінацыя

т. 11, с. 138

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наміна́цыя

(лац. nominatio)

называнне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наміна́цыя

(лац. nominatio)

1) называнне чаго-н. (напр. н. новых рэалій);

2) катэгорыя асоб або твораў, з ліку якіх эксперты ў той або іншай галіне літаратуры, мастацтва вылучаюць лепшых.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

номина́ция лингв. наміна́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nominacja

ж.

1. прызначэнне (на пасаду);

2. лінгв. намінацыя; называнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пасылка ’прыспаная ці высылаемая запакаваная рэч’ (ТСБМ), як і ўкр. поси́лка ’тс’ з рус. посы́лка ’тс’. Неалагізмамі з’яўляюцца серб.-харв. по̀шиљка і славен. pošíljka ’тс’. Больш старое пасы́лка ’пасыланне’, польск. posyłka ў выразе chłopiec na posyłki ’хлопец на пабягушках’, чэш. posílka ’пасыланне каго-н. для выканання дробных даручэнняў’, у бел. мове адбылася намінацыя выразу з прыметніка і назоўніка ў пасы́льнік ’рассыльны’ (Нас.). Усе да па‑сылаць < прасл. po‑sьlati ’пасылаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

assignment

[əˈsaɪnmənt]

n.

1) вы́значанае зада́ньне; мі́сія f., даручэ́ньне n.

assignment in arithmetic — зада́ньне з арытмэ́тыкі

2) прызначэ́ньне n., наміна́цыя f.

3)

а) зако́нная перада́ча маёмасьці

б) дакумэ́нт, на падста́ве яко́га ро́біцца перада́ча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)