намы́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
намы́ты |
намы́тая |
намы́тае |
намы́тыя |
| Р. |
намы́тага |
намы́тай намы́тае |
намы́тага |
намы́тых |
| Д. |
намы́таму |
намы́тай |
намы́таму |
намы́тым |
| В. |
намы́ты (неадуш.) намы́тага (адуш.) |
намы́тую |
намы́тае |
намы́тыя (неадуш.) намы́тых (адуш.) |
| Т. |
намы́тым |
намы́тай намы́таю |
намы́тым |
намы́тымі |
| М. |
намы́тым |
намы́тай |
намы́тым |
намы́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
намы́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
намы́ты |
намы́тая |
намы́тае |
намы́тыя |
| Р. |
намы́тага |
намы́тай намы́тае |
намы́тага |
намы́тых |
| Д. |
намы́таму |
намы́тай |
намы́таму |
намы́тым |
| В. |
намы́ты (неадуш.) намы́тага (адуш.) |
намы́тую |
намы́тае |
намы́тыя (неадуш.) намы́тых (адуш.) |
| Т. |
намы́тым |
намы́тай намы́таю |
намы́тым |
намы́тымі |
| М. |
намы́тым |
намы́тай |
намы́тым |
намы́тых |
Кароткая форма: намы́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
намы́ты намы́тый; насти́ранный; см. намы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
намы́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
намы́ў, -мы́ву, м.
1. гл. намыць.
2. Грунт ля берага, намыты вадой.
|| прым. намыўны́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
alluvium
[əˈlu:viəm]
n., pl. -viums, -via
намы́ты мул, зямля́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сы́пяль ’пясчаны астравок’ (Сл. ПЗБ). Да цыпель (гл.) пад уплывам сыпаць: сыпяль — пясок намыты (там жа).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
alluvial
[əˈlu:viəl]
1.
adj., Geol.
1) нанесены, намы́ты, алювія́льны
2) нано́сны
alluvial deposit — намы́тыя вадо́ю нано́сы
2.
n.
нано́сная гле́ба
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)