На́мачы займ. ’нам’: Дарога к намачы нялёхкая была (узд., Жд. 2). Афармленне займенніка прыслоўным суфіксам ‑чы, параўн. цяпе́рачы, сё́ннячы, надоечы, відаць, у сувязі з сінтаксічнай функцыяй акалічнасці месца (к на́мачы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. намачу́ намо́чым
2-я ас. намо́чыш намо́чыце
3-я ас. намо́чыць намо́чаць
Прошлы час
м. намачы́ў намачы́лі
ж. намачы́ла
н. намачы́ла
Загадны лад
2-я ас. намачы́ намачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час намачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)