намата́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. намата́ны намата́ная намата́нае намата́ныя
Р. намата́нага намата́най
намата́нае		 намата́нага намата́ных
Д. намата́наму намата́най намата́наму намата́ным
В. намата́ны (неадуш.)
намата́нага (адуш.)		 намата́ную намата́нае намата́ныя (неадуш.)
намата́ных (адуш.)
Т. намата́ным намата́най
намата́наю		 намата́ным намата́нымі
М. намата́ным намата́най намата́ным намата́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намата́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. намата́ны намата́ная намата́нае намата́ныя
Р. намата́нага намата́най
намата́нае		 намата́нага намата́ных
Д. намата́наму намата́най намата́наму намата́ным
В. намата́ны (неадуш.)
намата́нага (адуш.)		 намата́ную намата́нае намата́ныя (неадуш.)
намата́ных (адуш.)
Т. намата́ным намата́най
намата́наю		 намата́ным намата́нымі
М. намата́ным намата́най намата́ным намата́ных

Кароткая форма: намата́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

намата́ны в разн. знач. намо́танный; см. намата́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намата́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́рченный накру́чаны, намата́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́танный намата́ны, мног. панамо́тваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпу́ля, -і, мн. -і, шпуль, ж.

1. Тое, што і шпулька (у 1 і 2 знач.).

2. Насадка з драўніны ці кардону, якая надзяваецца на верацяно для намотвання на яе пражы.

3. Стрыжань для намотвання дроту, кабелю і пад., а таксама наматаны сам дрот, кабель і пад. (спец.).

Ш. кабелю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бі́тэнг

(гал. beting)

вертыкальная тумба на палубе судна, вакол якой наматаны якарны ланцуг, каб паменшыць хуткасць яго руху пры апусканні якара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нави́тый

1. наві́ты, мног. панавіва́ны; накру́чаны, мног. панакру́чваны; намата́ны, мног. панамо́тваны;

2. наві́ты, мног. панавіва́ны; заві́ты, мног. пазавіва́ны;

3. накла́дзены, мног. панаклада́ны, панакла́дваны; см. нави́ть​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., што.

1. Зачапіўшы за што‑н., прывесіць, прымацаваць. Зрабілі браты доўгі пасак з валовых шкур, прычапілі да яго кош. Якімовіч. Віця ўвагнаў у пясок жалезную палку, а канец капронавага троса, які быў наматаны на ёй, прычапіў да Паўлавага пояса. Шыцік. // Разм. Прышпіліць што‑н. да чаго‑н. Калі .. [Язэп] апрануўся, туга зацягнуў рэмень, адзеў на галаву пілотку, прычапіў медалі і два баявых ордэны, дык раптам адчуў сябе дужым, упэўненым і як бы зусім здаровым. Асіпенка.

2. Далучыць, прымацаваць пры дапамозе счэплівання (для руху). «Калі да цягніка прычапіць больш вагонаў, — разважаў Пеця, — дык і грузу можна перавезці больш». Шыловіч. Бавар, пераапрануты ў замасленую палатняную куртку, вывеў з-пад павеці старэнькі задымлены трактар, прычапіў да яго касілку. Ракітны.

3. Разм. Замацаваць за кім‑н., даць каму‑н. (празванне, мянушку і пад.). Ён рабіў справу старанна і дбала, З першай зоркай на працу заўсёды ўставаў. Хтось мянушку яму прычапіў — Грукатайла У адплату за тое, што спаць не даваў. Ляпёшкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)