назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| На́лівак На́ліўкаў |
|
| На́ліўкам | |
| На́ліўкамі | |
| На́ліўках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| На́лівак На́ліўкаў |
|
| На́ліўкам | |
| На́ліўкамі | |
| На́ліўках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
налі́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| налі́ўка | ||
| налі́вак | ||
| налі́ўцы | налі́ўкам | |
| налі́ўку | ||
| налі́ўкай налі́ўкаю |
налі́ўкамі | |
| налі́ўцы | налі́ўках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
налі́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налі́ўка, ‑і,
Салодкі напітак, настоены на фруктах або ягадах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЛКАГО́ЛЬНЫЯ НАПІ́ТКІ,
напіткі, у састаў якіх уваходзіць алкаголь (этылавы спірт). Моцныя алкагольныя напіткі: гарэлка, каньяк, джын, віскі, ром,
Для прыгатавання алкагольных напіткаў выкарыстоўваюцца спірт вышэйшага гатунку, памякчаная вада, часам сокі фруктаў і ягад, эсенцыі ягадныя і фруктовыя (пераважна штучныя), настоі духмяных траў, карэнняў, лісця, кветак, лупіны цытрусавых, вострыя прыправы. Тэхналогія прыгатавання моцных алкагольных напіткаў уключае разбаўленне, моцнага віна — дабаўленне спірту да патрэбнага мацунку. У сталовым сухім белым ці
| Алкагольныя напіткі | Колькасць | |
| спірту, % | цукру (г/100 мл) | |
| Спірт этылавы рэктыфікацыйны | 95,5−96,8 | |
| Каньякі | 40−57 | 0,7−1,5 |
| Гарэлка | 40−56 | 0,1−0,2 |
| Віскі | 50−52 | − |
| Джын | 44−45 | − |
| Ром | 40−60 | 1,5−2,0 |
| Вінаграднае віно | 9−20 | 0−32 |
| Пладова−ягаднае віно | 9−20 | 0−20 |
| Лікёры | 25−45 | 32−50 |
| Настойкі | 16−40 | 4−30 |
| 18−20 | 28−40 | |
| Настойкі горкія і бальзамы | 30−60 | − |
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прыбо́р, ‑а,
1. Камплект, набор прадметаў для карыстання.
2. Спецыяльнае прыстасаванне, апарат, прызначаны для якой‑н. мэты (вымярэння чаго‑н., кіравання чым‑н. і пад.).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)