накра́пваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -вае; незак.

Падаць кроплямі (пра дождж).

З самага рання накрапвае дождж.

|| наз. накра́пванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накра́пваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. накра́пваю накра́пваем
2-я ас. накра́пваеш накра́пваеце
3-я ас. накра́пвае накра́пваюць
Прошлы час
м. накра́пваў накра́пвалі
ж. накра́пвала
н. накра́пвала
Загадны лад
2-я ас. накра́пвай накра́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час накра́пваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

накра́пваць несов.

1. (о дожде) накра́пывать;

2. (покрывать крапом) накра́пывать, накра́пливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накра́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да накрапаць.

2. Падаць рэдкімі кроплямі (пра дождж). А дождж то сціхне, то накрапвае, То сыпане, як з поўнай жмені. Хведаровіч. / у безас. ужыв. Ціха, амаль непрыкметна, пачало накрапваць, але шуму дажджу не было чуваць, бо яго глушыў няўціхны гул рачных хваль. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накра́пваць

1. (пра дождж) tröpfeln vi; ánfangen zu régnen;

накра́пвае безас. es tröpfelt;

2. (пакрываць крапінамі) sprénkeln vt, tüpfeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

накра́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. накрапваць — накрапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накра́пывать несов. (о дожде) накра́пваць, ка́паць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накра́пванне ср.

1. накра́пывание;

2. накра́пывание, накра́пливание;

1, 2 см. накра́пваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nakrapiać

незак.

1. накрапваць;

2. апырскваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мжа ’дробны дождж’ (Ян., Растарг.; віл., КЭС; шчуч., Сцяшк. Сл.), мжак, мжа́ка (Багд., Мядзв., Касп., Мат. Гом., Ян.), мжа́вка (беласт., Сл. ПЗБ), мжачка (круп., Жыв. сл.), мжун (чач., Мат. Гом.), мжыць ’накрапваць (аб дробным дожджыку)’ (Растарг.). Да імжа́ 1, імжы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)