Verbum

анлайнавы слоўнік

нако́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нако́чванне ср. нака́тывание, нака́тка ж.; см. нако́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Накочванне, гл. Накатка

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нако́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. накочваць — накаціць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́тывание^II

1. нако́чванне, -ння ср.;

2. наязджа́нне, -ння ср.; см. нака́тывать^{II 1, 2}.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тка ж.

1. (действие) нако́чванне, -ння ср.; нака́тка, -кі ж.; см. наката́ть^1—4, накати́ть¹;

2. техн. нака́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́тывание^I

1. нако́чванне, -ння ср.;

2. нака́чванне, -ння ср.;

3. нае́зджванне, -ння ср.; аб’е́зджванне, -ння ср.; утрамбо́ўванне, -ння ср.;

4. нака́тванне, -ння ср.;

5. накру́чванне, -ння ср.; см. нака́тывать^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)