нако́плены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нако́плены |
нако́пленая |
нако́пленае |
нако́пленыя |
| Р. |
нако́пленага |
нако́пленай нако́пленае |
нако́пленага |
нако́пленых |
| Д. |
нако́пленаму |
нако́пленай |
нако́пленаму |
нако́пленым |
| В. |
нако́плены (неадуш.) нако́пленага (адуш.) |
нако́пленую |
нако́пленае |
нако́пленыя (неадуш.) нако́пленых (адуш.) |
| Т. |
нако́пленым |
нако́пленай нако́пленаю |
нако́пленым |
нако́пленымі |
| М. |
нако́пленым |
нако́пленай |
нако́пленым |
нако́пленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нако́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нако́плены |
нако́пленая |
нако́пленае |
нако́пленыя |
| Р. |
нако́пленага |
нако́пленай нако́пленае |
нако́пленага |
нако́пленых |
| Д. |
нако́пленаму |
нако́пленай |
нако́пленаму |
нако́пленым |
| В. |
нако́плены (неадуш.) нако́пленага (адуш.) |
нако́пленую |
нако́пленае |
нако́пленыя (неадуш.) нако́пленых (адуш.) |
| Т. |
нако́пленым |
нако́пленай нако́пленаю |
нако́пленым |
нако́пленымі |
| М. |
нако́пленым |
нако́пленай |
нако́пленым |
нако́пленых |
Кароткая форма: нако́плена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нако́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад накапіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аглапары́т
[ад лац. agglo (meratus) = накоплены + гр. poros = выхад, пора]
будаўнічы матэрыял порыстай структуры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АГЛАМЕРА́Т
(ад лац. agglomeratus далучаны, накоплены),
1) у геалогіі — рыхлыя скопішчы абломкаў горных парод няправільных контураў, вулканічных бомбаў і попелу, намнажэнні буйнаабломкавага матэрыялу асадкавага паходжання. Пры цэментацыі агламерату ўтвараюцца брэкчыі, туфы, туфабрэкчыі.
2) У металургіі — спечаныя ў кавалкі дробныя матэрыялы, пераважна рудныя канцэнтраты, дробназярністыя і пылападобныя руды і інш. Гл. Агламерацыя.
т. 1, с. 76
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)