Verbum

анлайнавы слоўнік

накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

1. гл. наклеіць.

2. мн. -і, -кле́ек. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што-н.

Н. на чамадане.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

накле́йка ж., в разн. знач. накле́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накле́йка ж.

1. (действие) накле́йванне, -ння ср., накле́йка, -кі ж.;

2. (о предмете) накле́йка, -кі ж.; (этикетка) этыке́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклеіць.

2. Этыкетка, ярлык і пад., якія наклеены на што‑н. Фабрычная наклейка. Чамадан з наклейкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накле́йка ж

1. (дзеянне) Ánleimen n -s; Áufkleben n -s;

2. (ярлык) Etikétt n -s, -e, Áufkleber m -s, -; Klébeschild n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

накле́іць, -ле́ю, -ле́іш, -ле́іць; -ле́ены; зак.

1. што. Прымацаваць што-н. пры дапамозе клею.

Н. афішу.

2. чаго. Склейваючы, зрабіць нейкую колькасць чаго-н.

Н. канвертаў.

|| незак. накле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. накле́йванне, -я, н. і накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накле́йванне ср. (действие) накле́ивание; накле́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прикле́йка ж.

1. (действие) прыкле́йка, -кі ж., прыкле́йванне, -ння ср.;

2. (наклейка) разг. накле́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Klébezettel

m -s, - накле́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)