накла́дванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
накла́дванне |
| Р. |
накла́двання |
| Д. |
накла́дванню |
| В. |
накла́дванне |
| Т. |
накла́дваннем |
| М. |
накла́дванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
накла́дванне ср., см. наклада́нне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накла́дванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. накладваць — накласці (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пуансо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.
Накладванне штампа на што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stitching [ˈstɪtʃɪŋ] n.
1. шыццё; вышыва́нне; стро́чка
2. med. накла́дванне швоў, зашыва́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
накла́дывание наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.; см. накла́дывать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накла́дка ж.
1. (действие) наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср., накла́дка, -кі ж.;
2. (о предмете) накла́дка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навива́ние
1. навіва́нне, -ння ср.; накру́чванне, -ння ср.; намо́тванне, -ння ср.;
2. завіва́нне, -ння ср.;
3. наклада́нне, -ння ср., накла́дванне, -ння ср.; см. навива́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апліка́цыя
(лац. applicatio = прыкладванне, наклейванне)
1) спосаб стварэння малюнка, мастацкага ўзору, арнаменту шляхам наклейвання кавалачкаў рознакаляровай матэрыі, паперы і інш.;
2) узор, малюнак, арнамент, створаны такім чынам;
3) мед. накладванне на абмежаваны ўчастак паверхні цела лячэбнай гразі, парафіну і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АЗАКЕРЫТАЛЯЧЭ́ННЕ, азакерытатэрапія,
метад гразе- і цеплалячэння, заснаваны на выкарыстанні азакерыту. Асн. спосаб — накладванне аплікацый. Спалучае цеплафіз. (за кошт награвання высокацеплаёмістага азакерыту да пэўнай т-ры) і хім. (за кошт біял. актыўных рэчываў азакерыту) уздзеянні на арганізм. Механізмы ўплыву рэалізуюцца праз рэакцыі мясцовага (паляпшэнне крова- і лімфазвароту, нервовай трофікі, процізапаленчыя, абязбольваючыя і рассысальныя эфекты) і агульнага (рэфлекторна-гумаральныя змены ў дзейнасці асн. фізіял. сістэм) характару. Аптымальны эфект мае, калі цеплавая нагрузка не з’яўляецца для арганізма празмернай і не перакрывае біяхім. змены на малекулярным, субклетачным і клетачным узроўнях. Выкарыстоўваецца пры некаторых захворваннях апорна-рухальнага апарату, вуха, горла, носа, пры траўмах, спайкавых працэсах у брушной поласці, малым тазе і інш. Проціпаказана пры наяўнасці пухлін, актыўных формах туберкулёзу, сардэчна-сасудзістых хваробах, вострых запаленчых працэсах.
т. 1, с. 150
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)