нака́ўт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нака́ўт |
нака́ўты |
| Р. |
нака́ўта |
нака́ўтаў |
| Д. |
нака́ўту |
нака́ўтам |
| В. |
нака́ўт |
нака́ўты |
| Т. |
нака́ўтам |
нака́ўтамі |
| М. |
нака́ўце |
нака́ўтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нака́ўт, -а, М -ка́ўце, м.
Стан баксёра ў час бою, калі ён пасля моцнага ўдару на працягу 10 секунд не можа падняцца і працягваць бой.
Паслаць праціўніка ў н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нака́ўт м., спорт. нока́ут
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
нака́ўт, ‑а, М ‑каўце, м.
Стан баксёра ў час бою, калі ён пасля вельмі моцнага ўдару на працягу 10 секунд не можа падняцца і лічыцца пераможаным.
[Англ. knock-out.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нака́ўт м. спарт. Knockout [nɔk´aʊt] m - і -s, -s (скар. K.o.), Knockóutschlag m (скар. K.o.-Schlag)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нака́ўт
(англ. knock-out, ад knock = удараць + out = вон)
стан спартсмена ў боксе, калі ён, збіты ўдарам праціўніка, не можа падняцца на ногі на працягу 10 секунд і лічыцца пераможаным.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
нака́ўт
(англ. knock-out, ад knock = удараць + out = вон)
стан баксёра, калі ён, збіты ўдарам праціўніка, не можа падняцца на ногі на працягу 10 секунд і лічыцца пераможаным (параўн. накдаўн).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
нока́ут спорт. нака́ўт, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
KO [ˌkeɪˈəʊ] (скар. ад knockout) n. sport нака́ўт
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)