найме́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Назва, імя.

Афіцыйнае н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

найме́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. найме́нне найме́нні
Р. найме́ння найме́нняў
Д. найме́нню найме́нням
В. найме́нне найме́нні
Т. найме́ннем найме́ннямі
М. найме́нні найме́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

найме́нне ср. наименова́ние, именова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найме́нне, ‑я, н.

Назва, імя. Тут жыве адна дзяўчына па найменню Мілавіца, а на выгляд — як зарніца! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найме́нне н. Benénnung f -, -en; Náme m -ns, -n; Bezéichnung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

про́звішча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Спадчыннае сямейнае найменне, якое дадаецца да ўласнага асабістага імя.

Дзявочае п. (да замужжа).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

именова́ние называ́нне, -ння ср.; (наименование) найме́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наименова́ние ср. (название) на́зва, -вы ж., найме́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

designation [ˌdezɪgˈneɪʃn] n. fml

1. прызначэ́нне, вылучэ́нне (на пасаду, пост)

2. ты́тул

3. ling. на́зва, найме́нне, абазначэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

miano

н. кніжн. імя; назва; найменне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)