найма́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. найма́нне
Р. найма́ння
Д. найма́нню
В. найма́нне
Т. найма́ннем
М. найма́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

найма́нне ср.

1. наём м.;

2. наём м., снима́ние;

1, 2 см. найма́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наймаць — наняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднайма́нне, ‑я, н.

Найманне (памяшкання або іншай маёмасці) у асноўнага наймальніка; тое, што і субарэнда. // Найманне жылой плошчы ў асноўнага наймальніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набор,

сукупнасць прадметаў; аздабленне на вупражы; масавае найманне; прызыў у войска.

т. 11, с. 89

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кватэ́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кватэры (у 1 знач.). Кватэрная плата. Кватэрны гаспадар. Кватэрнае пытанне. // у знач. наз. кватэ́рныя, ‑ых. Грошы, якія выплачваюцца за найманне жылога памяшкання.

2. Звязаны з забеспячэннем войск памяшканнямі. Кватэрная часць. Кватэрнае размяшчэнне войск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наём м.

1. наём, род. на́йму м., мн. на́ймы, -маў;

рабо́тать по на́йму працава́ць па на́йме;

сдава́ть в наём здава́ць у наём;

2. (действие) найма́нне, -ння ср.;

наём рабо́чей си́лы найма́нне рабо́чай сі́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

съём м.

1. зніма́нне, -ння ср., здыма́нне, -ння ср.;

2. найма́нне, -ння ср.; см. снима́ть​ 1, 3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Найм ’наём, найманне’ (ТС), часцей мн. на́ймы ’тс’ (Нас., Гарэц.), укр. на́йми мн., адз. на́єм, рус. наём, польск. najem, чэш. najem, славац. nájom, н.-луж. najam, славен. nájem, серб.-харв. на́јам, балг. на́ем, макед. наем. Прасл. *najьmъ, вытворнае ад *jęti, jьmǫ, гл. няць, яць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wynajem, ~mu

wynaj|em

м.

1. наймы, найманне;

2. пракат; часовае карыстанне;

~em filmów — кінапракат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)