найм гл. наняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́йм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. на́йм на́ймы
Р. на́йму на́ймаў
Д. на́йму на́ймам
В. на́йм на́ймы
Т. на́ймам на́ймамі
М. на́йме на́ймах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Найм 1/124, 495

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

найм, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наймаць — наняць і стан паводле знач. дзеясл. наймацца — наняцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найм м. гл. наём

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Найм ’наём, найманне’ (ТС), часцей мн. на́ймы ’тс’ (Нас., Гарэц.), укр. на́йми мн., адз. на́єм, рус. наём, польск. najem, чэш. najem, славац. nájom, н.-луж. najam, славен. nájem, серб.-харв. на́јам, балг. на́ем, макед. наем. Прасл. *najьmъ, вытворнае ад *jęti, jьmǫ, гл. няць, яць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наня́ць, найму́, но́ймеш, но́йме; но́ймем, но́ймеце, но́ймуць; наня́ў, -няла́, -ло́, -лі; наня́ты; зак., каго-што.

Прыняць на работу або ўзяць у часовае карыстанне за плату.

Н. рабочых.

Н. кватэру.

|| незак. найма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. наём, на́йму і найм, на́йму, м. Працаваць па найме.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прака́тны​I (пра найм, арэнду) Miets-, Leih-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rent​2 [rent] v.

1. здава́ць у арэ́нду

2. арандава́ць; браць у наём/найм, рэнтава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

najem, ~mu

naj|em

м. найм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)