найграва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. найграва́ю найграва́ем
2-я ас. найграва́еш найграва́еце
3-я ас. найграва́е найграва́юць
Прошлы час
м. найграва́ў найграва́лі
ж. найграва́ла
н. найграва́ла
Загадны лад
2-я ас. найграва́й найграва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час найграва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

найграва́ць несов. наи́грывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найграва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да найграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

найграва́ць

1. (шмат) viel spíelen;

2. (які-н. матыў) geläufig éine Melodíe spíelen;

3. (ціха сабе) (léise) vor sich hin spíelen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наи́грывать несов. найграва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найграва́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да найграваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрэ́нькваць

‘брынкаць, найграваць на струнным шчыпковым музычным інструменце што-небудзь (мелодыю) і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. патрэ́нькваю патрэ́нькваем
2-я ас. патрэ́нькваеш патрэ́нькваеце
3-я ас. патрэ́ньквае патрэ́нькваюць
Прошлы час
м. патрэ́нькваў патрэ́ньквалі
ж. патрэ́ньквала
н. патрэ́ньквала
Загадны лад
2-я ас. патрэ́ньквай патрэ́ньквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час патрэ́нькваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

áufspielen

1.

vt найграва́ць

2.

(sich)

стро́іць з сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

przygrywać

незак.

1. найграваць (мелодыю); іграць;

2. акампаніраваць; падыгрываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Выціна́ць ’найграваць, напяваць’ (БРС); ’патончвацца ў ігры, спеве’ (Касп.); ’пець не словамі, а мелодыяй’ (Бір. Дзярж.), вытнуць ’выдатна сыграць на чым-небудзь’ (Сцяшк.). Укр. витина́ти ’высякаць, выразаць’; ’рабіць што-небудзь з запалам, з сілай (витина́ти гопака)’, польск. wycinać ’тс’. Да тнуць, цінаць (гл.). У семантычных адносінах параўн. рус. откалывать (трепака).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)