назо́ўны,

У выразе: назоўны склон — склон, які адказвае на пытанні: хто? што?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. назо́ўны назо́ўная назо́ўнае назо́ўныя
Р. назо́ўнага назо́ўнай
назо́ўнае		 назо́ўнага назо́ўных
Д. назо́ўнаму назо́ўнай назо́ўнаму назо́ўным
В. назо́ўны (неадуш.)
назо́ўнага (адуш.)		 назо́ўную назо́ўнае назо́ўныя (неадуш.)
назо́ўных (адуш.)
Т. назо́ўным назо́ўнай
назо́ўнаю		 назо́ўным назо́ўнымі
М. назо́ўным назо́ўнай назо́ўным назо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

назо́ўны: н. склон грам. имени́тельный паде́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назо́ўны,

У выразе: назоўны склон гл. склон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назо́ўны:

назо́ўны склон грам. Nóminativ m -s, -e, Wérfall m -s, -fälle, érster Fall

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Назоўны (склон). Агульнаеўрапейская калька з лац. nominativus, параўн. рус. именительный (ад имя), польск. mianownik (ад miano ’імя’, mianować ’называць’) і г. д. (гл. Словарь славянских лингвистических терминов, т. 1. Прага, 1977, 344); апошні тэрмін або, магчыма, укр. називний (відмінок), з’явіўся непасрэдным узорам калькавання. У далейшым, паводле адносін лац. nomen ’імя’ — nominativus ’назоўны склон’, шляхам семантычнай кандэнсацыі была створана пара назоўны склон — назоўнік з пераасэнсаваннем значэння ’форма, якая выступае ў назоўным склоне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

намінаты́ў, ‑тыву, м.

Тое, што і назоўны склон.

[Ад лац. (casus) nominativus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

имени́тельный / имени́тельный паде́ж грам. назо́ўны склон.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nominative [ˈnɒmɪnətɪv] n. ling. назо́ўны склон

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nominative

[ˈnɑ:mənətɪv]

1.

adj.

назо́ўны

nominative case — назо́ўны склон

2.

n.

1) назо́ўны -ага m.

2) сло́ва ў назо́ўным скло́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)