назе́ма
‘дробны паразіт’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
назе́ма |
назе́мы |
| Р. |
назе́мы |
назе́м |
| Д. |
назе́ме |
назе́мам |
| В. |
назе́му |
назе́м |
| Т. |
назе́май назе́маю |
назе́мамі |
| М. |
назе́ме |
назе́мах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
назе́ма
(гр. nosema = хвароба, зло)
прасцейшае атрада мікраспарыдый, якое паразітуе ў клетках насякомых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
наземато́з
(ад назема)
хвароба насякомых, пераважна шаўкапрадаў і пчол, якая выклікаецца аднаклетачнымі паразітамі наземамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)