наза́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наза́льны наза́льная наза́льнае наза́льныя
Р. наза́льнага наза́льнай
наза́льнае		 наза́льнага наза́льных
Д. наза́льнаму наза́льнай наза́льнаму наза́льным
В. наза́льны (неадуш.)
наза́льнага (адуш.)		 наза́льную наза́льнае наза́льныя (неадуш.)
наза́льных (адуш.)
Т. наза́льным наза́льнай
наза́льнаю		 наза́льным наза́льнымі
М. наза́льным наза́льнай наза́льным наза́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наза́льны лингв. наза́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наза́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. З насавым адценнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наза́льны

(фр. nasal, ад лац. nasus = нос)

лінгв. насавы (галосны або зычны гук).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наза́льный лингв. наза́льны, насавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Набамбе́рыць ’насыпаць’ (любан., Жыв. сл., 150), набам‑ вірыцца ’наесціся’ (Сцяшк. Сл.). Утварэнні тыпу набабахаць, набабаніць ’наліць празмерна, накласці’ і г. д. узыходзяць да адпаведных дзеясловаў з рэдуплікацыяй (гл. баба́хаць); назальны элемент, як і незвычайны вакалізм, у прыведзеных словах можа тлумачыцца экспрэсіўным характарам слоў або як вынік уплыву літоўскіх слоў тыпу bambėti ’бурчаць’, Ьат‑ binti ’купіць, біць’, bambt ’бух’ і г. д. Параўн. абамбёрыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nasal [ˈneɪzl] adj.

1. насавы́;

the nasal cavity med. по́ласць но́са, насава́я по́ласць;

a nasal haemorrhage med. крывацёк з но́са, насавы́ крывацёк;

nasal mucus med. насава́я слізь, смаркачы́, со́плі

2. ling. наза́льны, насавы́;

a nasal consonant насавы́ зы́чны (гук)

3. гугня́вы, гамза́ты (голас);

a nasal accent гугня́васць, гамза́тасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)