надзі́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. надзі́р
Р. надзі́ра
Д. надзі́ру
В. надзі́р
Т. надзі́рам
М. надзі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

надзі́р м., астр. нади́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надзі́р, ‑а, м.

Спец. Пункт нябеснай сферы пад гарызонтам, процілеглы зеніту.

[Араб. nazir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзір

т. 11, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

надзі́р м астр Nádir [Nadír] m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надзі́р

(ар. nazir)

астр. пункт перасячэння нябеснай сферы з вертыкальнай лініяй, праведзенай уніз ад плоскасці гарызонту (проціл. зеніт 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Надзір-шах Мухамед Афшар

т. 11, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нади́р астр. надзі́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nadir [ˈneɪdɪə] n.

1. astron. надзі́р

2. fml са́мы ні́зкі ўзро́вень, кра́йні заняпа́д; кра́йняя дэпрэ́сія

♦

be at the nadir of one’s hope тра́ціць усяля́кую надзе́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЕРТЫКА́Л

(ад лац. verticalis стромы),

вялікі круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт, надзір і зададзены пункт на ёй. Вертыкал, што праходзіць праз пункты Пн і Пд, наз. нябесным мерыдыянам, праз пункты У і З — першым ветыкалам. Гл. таксама Нябесныя каардынаты.

т. 4, с. 106

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)