надда́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; -да́дзены; зак. (разм.)

1. што і чаго. Дадаць, дабавіць да таго, што ўжо было раней.

Н. пары.

2. чаго і без дап. Павялічыць хуткасць.

Н. кроку.

Н. ходу.

|| незак. наддава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надда́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. надда́м наддадзі́м
2-я ас. наддасі́ наддасце́
3-я ас. надда́сць наддаду́ць
Прошлы час
м. надда́ў наддалі́
ж. наддала́
н. наддало́
Загадны лад
2-я ас. надда́й надда́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час надда́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

надда́ць сов., разг. (прибавить что-л. к тому, что уже было раньше) доба́вить, приба́вить, надда́ть;

н. па́ры — приба́вить (доба́вить, надда́ть) па́ру;

н. кро́ку — приба́вить ша́гу;

н. ху́ткасці (ско́расці) — приба́вить ско́рость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надда́ць, ‑дам, ‑дасі, ‑дасць; ‑дадзім, ‑дасца, ‑дадуць; зак.

Разм.

1. што і чаго. Дадаць, дабавіць да таго, што ўжо было раней. Наддаць пары. □ Хацеў бы [Грышка] заглянуць на яе чорныя вочы, на загарэлы ад вясенняга сонца твар — можа, гэта наддало б яму адвагі зрабіць налёт на гміну і выратаваць сялян-бунтароў. Чарот.

2. чаго і без дап. Павялічыць хуткасць. Калі.. [Шашура] ужо быў блізка да берага, згары нешта пляснулася ў ваду. «Яшчэ прыб’е так!» — мільганула ў галаве. Ён паддаў ходу. Мележ. Узлаваны Мікола ішоў хутчэй звычайнага. Ён і не заўважыў, як паддаў кроку. Новікаў.

3. Ударыць, штурхануць. Адзін пажылы, прысадзісты, з нахмураным чорным тварам [салдат] спыніўся ля веснічак Крамера: замкнутыя з двара на засаўку, яны не адчыняліся, ён паддаў плячом, і засаўка ўпала на дол. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надда́ць разм hinzúfügen vt, hinzúsetzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надда́ть сов., прост. надда́ць, падда́ць; (прибавить) прыба́віць, дада́ць;

надда́ть па́ру надда́ць (падда́ць) па́ры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наддава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.

Незак. да наддаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надда́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наддаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наддава́ць несов., разг. (прибавлять что-л. к тому, что уже было раньше) добавля́ть, прибавля́ть, наддава́ть; см. надда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)