надво́рны, -ая, -ае.

1. Размешчаны ў межах сядзібы.

Надворныя будынкі.

2. Той, што выходзіць на двор, знадворны.

Надворная сцяна.

3. Тое, што і знешні (у 2 знач.).

Надворная замкнёнасць.

4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).

Надворныя парасяты.

○

Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надво́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. надво́рны надво́рная надво́рнае надво́рныя
Р. надво́рнага надво́рнай
надво́рнае		 надво́рнага надво́рных
Д. надво́рнаму надво́рнай надво́рнаму надво́рным
В. надво́рны (неадуш.)
надво́рнага (адуш.)		 надво́рную надво́рнае надво́рныя (неадуш.)
надво́рных (адуш.)
Т. надво́рным надво́рнай
надво́рнаю		 надво́рным надво́рнымі
М. надво́рным надво́рнай надво́рным надво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

надво́рны

1. надво́рный;

~ныя буды́нкі — надво́рные постро́йки;

2. вне́шний, нару́жный;

~ная сцяна́ — вне́шняя (нару́жная) стена́;

3. (о свиньях) неотко́рмленный;

○ н. саве́тнік — дорев. надво́рный сове́тник;

н. суд — дорев. надво́рный суд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Той, што знаходзіцца ў межах двара (гл. двор ​1 у 1 знач.). Надворныя будынкі.

2. Той, што выходзіць на двор, знадворны. Надворная сцяна. □ Калі ляпнулі надворныя дзверы, Антанюк цяжка ўздыхнуў. Шамякін. // Разм. Які знаходзіцца, змяшчаецца знадворку, на дварэ, не ў памяшканні. Скрозь надворную цемру [Вацік] бачыў вялікі клін саўгаснага ячменю. Баранавых. [Рыгор] падышоў да акна, адшмаргнуў фіранку, прачыніў яго і пацягнуў надворнага паветра. Гартны.

3. Тое, што і знешні (у 2 знач.). За надворнай замкнёнасцю і нават недаступнасцю [Коласа] адчуваліся абаяльнасць, чалавечая прастата і чуласць. Лужанін.

4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней). Калгас меў на той час дзве фермы, але на кожнай былі разам і свінаматкі, і парасяты, і надворныя, і кормныя. Дуброўскі.

•••

Надворны саветнік гл. саветнік.

Надворны суд гл. суд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надво́рны Hof-, Gehöfts-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надво́рный в разн. знач. надво́рны;

надво́рные постро́йки надво́рныя буды́нкі;

надво́рный сове́тник уст. надво́рны саве́тнік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

outbuilding

[ˈaʊt,bɪldɪŋ]

n.

надво́рны буды́нак (як клець, пу́ня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

outdoor

[,aʊtˈdɔr]

adj.

во́нкавы, надво́рны

outdoor games — гу́льні на во́льным паве́тры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВЕСЯЛО́ЎСКІЯ,

дзяржаўныя дзеячы ВКЛ, род герба «Агончык». Паходзілі з Польшчы, дзе неаднаразова займалі сенатарскія пасады, з 1780 графы «Свяшчэннай Рымскай імперыі». У ВКЛ перасяліўся абозны каронны Пётр (1482—1556), які стаў старостам мсцібаўскім і мяцельскім; ад жонкі атрымаў у пасаг Беласток. Пётр (?—1620), сын Пятра. Каралеўскі сакратар, падскарбі надворны ВКЛ з 1590, маршалак надворны з 1598, маршалак вялікі з 1615. На яго сынах Крыштофе і Мікалаю перарвалася галіна роду на Беларусі і ў Літве. Крыштоф (?—19.4.1637), падстолі ВКЛ з 1600, стольнік з 1604, крайчы з 1620, маршалак надворны з 1622, маршалак вялікі з 1635. Удзельнічаў у войнах з туркамі і шведамі. Разам з жонкай А.М.Сабескай заснаваў Гродзенскі кляштар брыгітак. Мікалай (?—19.10.1634), кухмістр ВКЛ з 1611, стольнік з 1623, крайчы з 1626, падчашы з 1630, кашталян жмудскі з 1633.

В.С.Пазднякоў.

т. 4, с. 121

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вонкавы, знадворны, надворны, знешні

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)