надазаля́ць
‘дакучаць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
надазаля́ю |
надазаля́ем |
| 2-я ас. |
надазаля́еш |
надазаля́еце |
| 3-я ас. |
надазаля́е |
надазаля́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
надазаля́ў |
надазаля́лі |
| ж. |
надазаля́ла |
| н. |
надазаля́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
надазаля́й |
надазаля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
надазаля́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Надазаля́ць ’надакучаць’ (бяроз., КЭС), укр. надозоля́ти ’даймаць, дапякаць’, рус. надозоля́ть ’рабіць на зло, дапякаць’, надзолять ’тс’: сердце надзоля́ть (= сердце надрывать) (СРНГ). Гл. назаля́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дакучаць, надакучаць, надакучваць, назаляць, надазаляць, надазаляцца; прыядацца, даймаць, дапякаць (разм.); надаядаць (абл.) □ давацца ў знакі, мазоліць вочы, рэзаць вочы, лезці ў вочы, лезці сляпіцай, набіваць аскому, набіваць аскоміну, не даваць спакою, не даваць жыцця, не даваць быту, не даваць праходу, дурыць галаву
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)