награфі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. награфлю́ награфі́м
2-я ас. награфі́ш награфіце́
3-я ас. награфі́ць награфя́ць
Прошлы час
м. награфі́ў награфі́лі
ж. награфі́ла
н. награфі́ла
Загадны лад
2-я ас. награфі́ награфі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час награфі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

награфі́ць сов. награфи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

награфі́ць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; зак., чаго.

Разлінеіць на графы ў нейкай колькасці. Награфіць паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

награфи́ть сов. наліне́іць, награфі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

награфлёны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад награфіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)