наго́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Узвышаная мясцовасць, якая спалучае пласкагор’і, горныя хрыбты і даліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Наго́р’е

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Наго́р’е
Р. Наго́р’я
Д. Наго́р’ю
В. Наго́р’е
Т. Наго́р’ем
М. Наго́р’і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наго́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наго́р’е наго́р’і
Р. наго́р’я наго́р’яў
Д. наго́р’ю наго́р’ям
В. наго́р’е наго́р’і
Т. наго́р’ем наго́р’ямі
М. наго́р’і наго́р’ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наго́р’е ср. наго́рье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наго́р’е, ‑я, н.

Спалучэнне пласкагор’яў, горных хрыбтоў і масіваў, якія могуць чаргавацца з шырокімі плоскімі катлавінамі. Спускацца з нагор’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нагор’е 7/370; 8/465

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нагор’е

т. 11, с. 116

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Абісінскае нагор’е, гл. Эфіопскае нагор’е

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мексіканскае нагор’е 7/131

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Іранскае нагор’е 5/145—146

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)