наго́р’е, ‑я, н.

Спалучэнне пласкагор’яў, горных хрыбтоў і масіваў, якія могуць чаргавацца з шырокімі плоскімі катлавінамі. Спускацца з нагор’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)