Наві́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Наві́нкі
Р. Наві́нак
Наві́нкаў
Д. Наві́нкам
В. Наві́нкі
Т. Наві́нкамі
М. Наві́нках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Навінкі

т. 11, с. 105

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Навінкі (в., Мінскі р-н) 7/249

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Навінкі (в., Пастаўскі р-н) 8/307

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Навінкі (в., Калінкавіцкі р-н) 2/280; 5/236; 7/358

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Навінкі (в., Слуцкі р-н) 7/358; 9/595 (к.), 596

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

наві́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наві́нка наві́нкі
Р. наві́нкі наві́нак
Д. наві́нцы наві́нкам
В. наві́нку наві́нкі
Т. наві́нкай
наві́нкаю		 наві́нкамі
М. наві́нцы наві́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Што-н. новае, што нядаўна з’явілася.

Навінкі тэхнікі.

Кніжныя навінкі.

2. Тое, што і навіна (у 1 знач.; разм.).

Расказаць навінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Наві́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Наві́нка
Р. Наві́нкі
Д. Наві́нцы
В. Наві́нку
Т. Наві́нкай
Наві́нкаю
М. Наві́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Néuerscheinung

f -, -en наві́нка

die ~en des Búchhandels — кні́жныя наві́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)