наву́шнікі, -аў, адз. наву́шнік, -а, м.

1. Прылада для слухання, якая надзяваецца на вушы.

Н. да плэера.

2. Частка цёплай шапкі, якая закрывае вушы, або спецыяльнае прыстасаванне для засцярогі вушэй ад холаду.

Апусціць навушнікі ў шапцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наву́шнікі (ед. наву́шнік м.) нау́шники;

ша́пка з ~камі — ша́пка с нау́шниками;

н. мінашука́льніка — нау́шники миноиска́теля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наву́шнікі, ‑аў; адз. навушнік, ‑а, м.

1. Частка шапкі, якая адкладаецца на вушы, або спецыяльнае прыстасаванне для засцярогі вушэй ад холаду. Міхась ходзіць з голымі рукамі, хоць рукавіцы ў кішэні, грудзіна заўсёды расхрыстаная, у самы вялікі мароз не апусціць навушнікаў у шапцы. Дамашэвіч.

2. Прылада для слухання гукаперадач, якая складаецца з двух слыхавых апаратаў, што надзяваюцца на вушы. Сяргей яшчэ некалькі разоў перадаў пазыўныя, паслухаў і нервова зняў навушнікі. Няхай. Каля стала белагаловы хлапчук круціць дэтэктарны прыёмнік і нешта слухае ў навушніках. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наву́шнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наву́шнік наву́шнікі
Р. наву́шніка наву́шнікаў
Д. наву́шніку наву́шнікам
В. наву́шнік наву́шнікі
Т. наву́шнікам наву́шнікамі
М. наву́шніку наву́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наву́шнік м., см. наву́шнікі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

headphones [ˈhedfəʊnz] n. pl. наву́шнікі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

headset [ˈhedset] n. наву́шнікі з мікрафо́нам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нау́шники мн. наву́шнікі, -каў;

нау́шник ед. наву́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыёнаву́шнікі, ‑аў; адз. радыёнавушнік, ‑а, м.

Тое, што і навушнікі (у 2 знач.). [Баляслаў] нагнуўся над столікам, уздзеў на галаву радыёнавушнікі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

headphone

[ˈhedfoʊn]

n.

наву́шнікі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)