навуча́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуча́льны навуча́льная навуча́льнае навуча́льныя
Р. навуча́льнага навуча́льнай
навуча́льнае		 навуча́льнага навуча́льных
Д. навуча́льнаму навуча́льнай навуча́льнаму навуча́льным
В. навуча́льны (неадуш.)
навуча́льнага (адуш.)		 навуча́льную навуча́льнае навуча́льныя (неадуш.)
навуча́льных (адуш.)
Т. навуча́льным навуча́льнай
навуча́льнаю		 навуча́льным навуча́льнымі
М. навуча́льным навуча́льнай навуча́льным навуча́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навуча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуча́льны навуча́льная навуча́льнае навуча́льныя
Р. навуча́льнага навуча́льнай
навуча́льнае		 навуча́льнага навуча́льных
Д. навуча́льнаму навуча́льнай навуча́льнаму навуча́льным
В. навуча́льны (неадуш.)
навуча́льнага (адуш.)		 навуча́льную навуча́льнае навуча́льныя (неадуш.)
навуча́льных (адуш.)
Т. навуча́льным навуча́льнай
навуча́льнаю		 навуча́льным навуча́льнымі
М. навуча́льным навуча́льнай навуча́льным навуча́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

«Аб мерах па далейшаму паляпшэнню падрыхтоўкі кваліфікаваных рабочых у навучальных установах сістэмы прафесійна-тэхнічнай адукацыі» (пастанова) 8/564

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

навуко́ва-навуча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́ва-навуча́льны навуко́ва-навуча́льная навуко́ва-навуча́льнае навуко́ва-навуча́льныя
Р. навуко́ва-навуча́льнага навуко́ва-навуча́льнай
навуко́ва-навуча́льнае		 навуко́ва-навуча́льнага навуко́ва-навуча́льных
Д. навуко́ва-навуча́льнаму навуко́ва-навуча́льнай навуко́ва-навуча́льнаму навуко́ва-навуча́льным
В. навуко́ва-навуча́льны (неадуш.)
навуко́ва-навуча́льнага (адуш.)		 навуко́ва-навуча́льную навуко́ва-навуча́льнае навуко́ва-навуча́льныя (неадуш.)
навуко́ва-навуча́льных (адуш.)
Т. навуко́ва-навуча́льным навуко́ва-навуча́льнай
навуко́ва-навуча́льнаю		 навуко́ва-навуча́льным навуко́ва-навуча́льнымі
М. навуко́ва-навуча́льным навуко́ва-навуча́льнай навуко́ва-навуча́льным навуко́ва-навуча́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нна-навуча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-навуча́льны вае́нна-навуча́льная вае́нна-навуча́льнае вае́нна-навуча́льныя
Р. вае́нна-навуча́льнага вае́нна-навуча́льнай
вае́нна-навуча́льнае		 вае́нна-навуча́льнага вае́нна-навуча́льных
Д. вае́нна-навуча́льнаму вае́нна-навуча́льнай вае́нна-навуча́льнаму вае́нна-навуча́льным
В. вае́нна-навуча́льны (неадуш.)
вае́нна-навуча́льнага (адуш.)		 вае́нна-навуча́льную вае́нна-навуча́льнае вае́нна-навуча́льныя (неадуш.)
вае́нна-навуча́льных (адуш.)
Т. вае́нна-навуча́льным вае́нна-навуча́льнай
вае́нна-навуча́льнаю		 вае́нна-навуча́льным вае́нна-навуча́льнымі
М. вае́нна-навуча́льным вае́нна-навуча́льнай вае́нна-навуча́льным вае́нна-навуча́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вайско́ва-навуча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вайско́ва-навуча́льны вайско́ва-навуча́льная вайско́ва-навуча́льнае вайско́ва-навуча́льныя
Р. вайско́ва-навуча́льнага вайско́ва-навуча́льнай
вайско́ва-навуча́льнае		 вайско́ва-навуча́льнага вайско́ва-навуча́льных
Д. вайско́ва-навуча́льнаму вайско́ва-навуча́льнай вайско́ва-навуча́льнаму вайско́ва-навуча́льным
В. вайско́ва-навуча́льны (неадуш.)
вайско́ва-навуча́льнага (адуш.)		 вайско́ва-навуча́льную вайско́ва-навуча́льнае вайско́ва-навуча́льныя (неадуш.)
вайско́ва-навуча́льных (адуш.)
Т. вайско́ва-навуча́льным вайско́ва-навуча́льнай
вайско́ва-навуча́льнаю		 вайско́ва-навуча́льным вайско́ва-навуча́льнымі
М. вайско́ва-навуча́льным вайско́ва-навуча́льнай вайско́ва-навуча́льным вайско́ва-навуча́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вучэ́бна-навуча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вучэ́бна-навуча́льны вучэ́бна-навуча́льная вучэ́бна-навуча́льнае вучэ́бна-навуча́льныя
Р. вучэ́бна-навуча́льнага вучэ́бна-навуча́льнай
вучэ́бна-навуча́льнае		 вучэ́бна-навуча́льнага вучэ́бна-навуча́льных
Д. вучэ́бна-навуча́льнаму вучэ́бна-навуча́льнай вучэ́бна-навуча́льнаму вучэ́бна-навуча́льным
В. вучэ́бна-навуча́льны (неадуш.)
вучэ́бна-навуча́льнага (адуш.)		 вучэ́бна-навуча́льную вучэ́бна-навуча́льнае вучэ́бна-навуча́льныя (неадуш.)
вучэ́бна-навуча́льных (адуш.)
Т. вучэ́бна-навуча́льным вучэ́бна-навуча́льнай
вучэ́бна-навуча́льнаю		 вучэ́бна-навуча́льным вучэ́бна-навуча́льнымі
М. вучэ́бна-навуча́льным вучэ́бна-навуча́льнай вучэ́бна-навуча́льным вучэ́бна-навуча́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аспіранту́ра, -ы, ж.

Сістэма падрыхтоўкі кадраў для вышэйшых навучальных і навукова-даследчых устаноў.

Скончыць аспірантуру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік універсітэта і некаторых іншых вышэйшых навучальных устаноў.

|| прым. рэ́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэ́ктар, ‑а, м.

1. Кіраўнік універсітэта і некаторых іншых вышэйшых навучальных устаноў.

2. Кіраўнік духоўных навучальных устаноў.

[Ад лац. rector — кіраўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)