навуко́вец, -о́ўца, мн. -о́ўцы, -о́ўцаў, м.

Навуковы супрацоўнік, вучоны.

Вядомы н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навуко́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. навуко́вец навуко́ўцы
Р. навуко́ўца навуко́ўцаў
Д. навуко́ўцу навуко́ўцам
В. навуко́ўца навуко́ўцаў
Т. навуко́ўцам навуко́ўцамі
М. навуко́ўцу навуко́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навуко́вец, -ко́ўца м. учёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуко́вец м. гл. вучоны 4.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нау́чный навуко́вы;

нау́чный сотру́дник навуко́вы супрацо́ўнік, навуко́вец.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

boffin [ˈbɒfɪn] n. infml навуко́вец; экспе́рт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сотру́дник супрацо́ўнік, -ка м.;

нау́чный сотру́дник навуко́вы супрацо́ўнік, навуко́вец;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

academic​1 [ˌækəˈdemɪk] n. выкла́дчык; прафе́сар; навуко́вы супрацо́ўнік вышэ́йшай навуча́льнай устано́вы; навуко́вец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

średniowiecznik

м. навуковец-медыявіст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Geléhrte

sub m -n, -n вучо́ны, навуко́вец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)