наве́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наве́яны наве́яная наве́янае наве́яныя
Р. наве́янага наве́янай
наве́янае		 наве́янага наве́яных
Д. наве́янаму наве́янай наве́янаму наве́яным
В. наве́яны (неадуш.)
наве́янага (адуш.)		 наве́яную наве́янае наве́яныя (неадуш.)
наве́яных (адуш.)
Т. наве́яным наве́янай
наве́янаю		 наве́яным наве́янымі
М. наве́яным наве́янай наве́яным наве́яных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наве́яны наве́яная наве́янае наве́яныя
Р. наве́янага наве́янай
наве́янае		 наве́янага наве́яных
Д. наве́янаму наве́янай наве́янаму наве́яным
В. наве́яны (неадуш.)
наве́янага (адуш.)		 наве́яную наве́янае наве́яныя (неадуш.)
наве́яных (адуш.)
Т. наве́яным наве́янай
наве́янаю		 наве́яным наве́янымі
М. наве́яным наве́янай наве́яным наве́яных

Кароткая форма: наве́яна.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́яны в разн. знач. наве́янный; см. наве́яць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад навеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́янный наве́яны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wind-blown

[ˈwɪndbloʊn]

adj.

наве́яны, нане́сены ве́трам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

внушённый

1. вы́кліканы; абу́джаны; усе́лены, пасе́лены, нада́дзены; наве́яны;

2. наву́чаны; угаво́раны; намо́ўлены; перакана́ны; см. внуши́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВО́РАНАВА Людміла Пятроўна

(н. 29.7.1944, г. Рубцоўск, Расія),

бел. графік. Скончыла маст.-графічны ф-т Віцебскага пед. ін-та (1967). Працуе ў галіне акварэлі і пастэлі. Створаны ёю фантаст.-казачны свет вобразаў навеяны літ. творамі або ўласнымі ўяўленнямі; мнагамернасць вобразнасці набліжае творы да традыцый сімвалізму. Сярод твораў: «Над возерам» (1967), «Марс. Зямляне» (1969), «Стары Віцебск» (1981), «Сінія кветкі» (1990), «Нацюрморт са званочкамі» (1991), «Кветкі і кераміка» (1992), «Кентаўр», «Флора» (абодва 1994), «Іншыя светы» (1995); серыі «Восень» (1975), «Фантастыка» (1977), «Крылатыя» (1993), «Багі — прывіды цемры» (1996) і інш.

М.Л.Цыбульскі.

т. 4, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)