наве́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наве́йшы наве́йшая наве́йшае наве́йшыя
Р. наве́йшага наве́йшай
наве́йшае		 наве́йшага наве́йшых
Д. наве́йшаму наве́йшай наве́йшаму наве́йшым
В. наве́йшы (неадуш.)
наве́йшага (адуш.)		 наве́йшую наве́йшае наве́йшыя (неадуш.)
наве́йшых (адуш.)
Т. наве́йшым наве́йшай
наве́йшаю		 наве́йшым наве́йшымі
М. наве́йшым наве́йшай наве́йшым наве́йшых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наве́йшы

1. прил. сравнит. ст. нове́е, понове́е, бо́лее но́вый;

гэ́тыя бо́ты ~ве́йшыя — э́ти сапоги́ нове́е (понове́е);

2. (последний по времени) нове́йший;

~шая літарату́ра — нове́йшая литерату́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наве́йшы, ‑ая, ‑ае.

1. Выш. ст. да прым. новы (у 1, 2 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наве́йшы

1. néuer;

2. modérn, néuest;

наве́йшая гісто́рыя die кніжн. néueste Geschíchte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мадэрні́ст

(фр. moderniste, ад moderne = навейшы, сучасны)

паслядоўнік мадэрнізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мадэрніза́цыя

(фр. modernisation, ад moderne = навейшы, сучасны)

удасканаленне, абнаўленне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мадэ́рны

(рус. модерный, ад фр. moderne = навейшы, сучасны)

сучасны, модны; у сучасным, модным стылі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мадэрніза́цыя

(фр. modernisation, ад moderne = навейшы, сучасны)

змяненне чаго-н. у адпаведнасці з сучаснымі патрабаваннямі, густамі (напр. м. вытворчасці, м. ідэалогіі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мадэрнізава́ць

(фр. moderniser, ад moderne = навейшы, сучасны)

1) удасканальваць, абнаўляць што-н. у адпаведнасці з навейшымі патрабаваннямі, густамі (напр. м. абсталяванне);

2) надаваць з’явам мінулага рысы сучаснасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сто́пка ​1, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Невялікая шклянка для віна. І наліў паўнютку стопку: — Стукні, друг, і... не дышы. Бялевіч. // Колькасць віна, гарэлкі і пад., якая ўмяшчаецца ў такую шклянку. Цяпер Герасім Іванавіч куляе стопку без лішніх слоў і, рукавом уцершы вусны, пачынае навейшы рэпертуар, дзе на першым месцы таксама вайсковыя маршы. Карамазаў. Сядзім удваіх за столікам. У нас нават па стопцы чырвонага віна. Васілевіч.

сто́пка ​2, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Тое, што і варыўня. Старая перабірала бульбу ў стопцы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)