набі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; -біся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пранікнуць куды-н., запоўніць што-н. (пра пясок, пыл і пад.).

Снег набіўся за каўнер.

2. Сабрацца ў вялікай колькасці дзе-н. (разм.).

Многа народу набілася ў клуб.

3. Напрасіцца, навязацца (разм.).

Н. ў сябры.

|| незак. набіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наб’ю́ся наб’ё́мся
2-я ас. наб’е́шся наб’яце́ся
3-я ас. наб’е́цца наб’ю́цца
Прошлы час
м. набі́ўся набі́ліся
ж. набі́лася
н. набі́лася
Загадны лад
2-я ас. набі́ся набі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час набі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набі́цца сов., в разн. знач. наби́ться; (навязаться — ещё) напроси́ться;

у клуб ~бі́лася мно́га наро́ду — в клуб наби́лось мно́го наро́ду;

за каўне́р ~бі́ўся снег — за во́рот наби́лся снег;

сам ~бі́ўся — сам напроси́лся;

◊ н. бітко́м — наби́ться битко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набі́цца, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; ‑б’ёмся, ‑б’яцеся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пранікнуць куды‑н., запоўніць сабою што‑н. (пра пясок, пыл і пад.). Снег заляпіў твар жанчыны, набіўся пад хустку. Асіпенка. Сарочка.. [Віктара] была падрана на шматкі, у валасы набілася леташняе сухое лісце. Кулакоўскі. / у безас. ужыв. У той дзень зранку хадзіў.. [Павал] па раллі і поўныя лапці набілася яму пяску. Чорны. // Разм. Сабрацца ў вялікай колькасці дзе‑н., унутры чаго‑н. Звычайна.. [гурткоўцы] заходзілі ў прасторныя хаты, каб туды магло набіцца пабольш суседзяў. Рамановіч. / у безас. ужыв. Разам з мужчынамі ў хату набілася поўна жанок. Чарнышэвіч.

2. Разм. Напрасіцца, навязацца. Набіцца ў сааўтары. □ Алімпа сама набілася камандзіру схадзіць і разведаць, што дзеецца вакол. Сабаленка. Бойкі і спрытны прыгажун, Лясота сам і вельмі хутка набіўся да Руневіча з дружбай. Брыль.

•••

Бітком набіцца — найсці ў вялікай колькасці, шчыльна запоўніць сабою што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набі́цца гл набівацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наби́ться

1. (скопиться) набі́цца;

битко́м наби́ться бітко́м набі́цца;

2. (навязаться) набі́цца; (напроситься) напрасі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашы́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́ецца; зак. (разм.).

Набіцца куды-н., сабрацца дзе-н. у вялікай колькасці.

Нашылася поўная кухня дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бітко́м, прысл.

У выразе: бітком набіць (набіцца) гл. набіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сабрацца, стоўпіцца ўнутры чаго-н.; набіцца.

Напхалася людзей у хату.

2. Наесціся (груб.).

Н. бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да набіцца.

2. Зал. да набіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)