набіва́ны, -ая, -ае.

Тое, што і набіўны (у 2 знач.).

Набіваная хустка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набіва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набіва́ны набіва́ная набіва́нае набіва́ныя
Р. набіва́нага набіва́най
набіва́нае		 набіва́нага набіва́ных
Д. набіва́наму набіва́най набіва́наму набіва́ным
В. набіва́ны (неадуш.)
набіва́нага (адуш.)		 набіва́ную набіва́нае набіва́ныя (неадуш.)
набіва́ных (адуш.)
Т. набіва́ным набіва́най
набіва́наю		 набіва́ным набіва́нымі
М. набіва́ным набіва́най набіва́ным набіва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набіва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набіва́ны набіва́ная набіва́нае набіва́ныя
Р. набіва́нага набіва́най
набіва́нае		 набіва́нага набіва́ных
Д. набіва́наму набіва́най набіва́наму набіва́ным
В. набіва́ны (неадуш.)
набіва́нага (адуш.)		 набіва́ную набіва́нае набіва́ныя (неадуш.)
набіва́ных (адуш.)
Т. набіва́ным набіва́най
набіва́наю		 набіва́ным набіва́нымі
М. набіва́ным набіва́най набіва́ным набіва́ных

Кароткая форма: набіва́на.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набіва́ны текст. набивно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набіва́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і набіўны (у 2 знач.). Набіваная матэрыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набо́йный набіва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́бойчатый набіва́ны, набіўны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́йчатый разг., уст. набіва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набивно́й

1. набіўны́;

набивно́й о́бруч набіўны́ абру́ч;

2. текст. набіва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

calico

[ˈkælɪkoʊ]

1.

n., pl. -coes or -coes

набіва́ны парка́ль

2.

adj.

1) паркалёвы

2) рабы́, пярэ́сты

a calico mare — пярэ́стая кабы́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)