набэ́дрыкі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
набэ́дрыкі |
| Р. |
набэ́дрыкаў |
| Д. |
набэ́дрыкам |
| В. |
набэ́дрыкі |
| Т. |
набэ́дрыкамі |
| М. |
набэ́дрыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
набэ́дрыкі гл. набедрыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
набэ́дрыкі ед. нет, см. на́бадры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набэ́дрыкі,
гл. набедрыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набе́дрыкі і набэ́дрыкі, -аў.
Тое, што і набадры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
набе́дрыкі і набэ́дрыкі, ‑аў; адз. няма.
Тое, што і набадры. Конь быў у хамуце і набедрыках. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Набэ́дрыкі ’збруя’ (Байк. і Некр., Бяльк.), ’частка збруі’ (карэл., Янк. Мат.). Гл. набе́дрыкі ’тс’; цяжка вытлумачыць спалучэнне бэ, што, магчыма, звязана з дээтымалагізацыяй слова і ўспрыняццем яго як запазычанага, але польск. nabiedrznik ’тс’. Можна дапусціць таксама ўкраінскае пасрэдніцтва, параўн. палеск. набе́дрыки ’тс’ (Лысенка, СПГ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
На́бадры ’шоры, шляя’ (БРС), ’шлеі, частка збруі’ (Янк. БФ. 297, слуц., Сл. бел. нар. фраз.), ’медныя бляхі для збруі’ (Лупсякоў, Фальк. Гом.), на́бадрыкі ’шоры’ (стаўбц., Нар. сл.). Відаць, фанетычна змененае набе́дры, набе́дрыкі (набэ́дрыкі) ’тс’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)