набры́днуць

‘надакучыць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набры́дну набры́днем
2-я ас. набры́днеш набры́днеце
3-я ас. набры́дне набры́днуць
Прошлы час
м. набры́д
набры́днуў		 набры́длі
набры́днулі
ж. набры́дла
набры́днула
н. набры́дла
набры́днула
Дзеепрыслоўе
прош. час набры́днуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Набры́днуць ’надакучыць, абрыднуць’ (Бяльк., Сцяшк.), набры́даць ’моцна надаесці’ (Шат.), укр. набрида́ти ’тс’, рус. набри́днуть ’тс’. Гл. бры́днуць, брыда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)