набро́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набро́дны набро́дная набро́днае набро́дныя
Р. набро́днага набро́днай
набро́днае		 набро́днага набро́дных
Д. набро́днаму набро́днай набро́днаму набро́дным
В. набро́дны (неадуш.)
набро́днага (адуш.)		 набро́дную набро́днае набро́дныя (неадуш.)
набро́дных (адуш.)
Т. набро́дным набро́днай
набро́днаю		 набро́дным набро́днымі
М. набро́дным набро́днай набро́дным набро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. набро́дны набро́дная набро́днае набро́дныя
Р. набро́днага набро́днай
набро́днае		 набро́днага набро́дных
Д. набро́днаму набро́днай набро́днаму набро́дным
В. набро́дны (неадуш.)
набро́днага (адуш.)		 набро́дную набро́днае набро́дныя (неадуш.)
набро́дных (адуш.)
Т. набро́дным набро́днай
набро́днаю		 набро́дным набро́днымі
М. набро́дным набро́днай набро́дным набро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Наброд ’валацуга, заходжы падазронага выгляду’ (Бяльк.), ’зброд’: Наброд карова, глядзі і ня ўледзіш (Юрч. Фр. 3: ’шкадлівая’), наброды ’прыезджы чалавек, сям’я’ (мсцісл., Янк. 1), набродны ’прыблудны’ (рэчыц., Нар. сл.), рус. набро́д ’навалач’. Ад набрысці, брысці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)