набраха́ць, -брашу́, -брэ́шаш, -брэ́ша; -брашы́; зак. (разм., груб.).

1. Нагаварыць многа ўсялякай лухты.

2. Сказаць няпраўду, налгаць; узвесці паклёп на каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набраха́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набрашу́ набрэ́шам
2-я ас. набрэ́шаш набрэ́шаце
3-я ас. набрэ́ша набрэ́шуць
Прошлы час
м. набраха́ў набраха́лі
ж. набраха́ла
н. набраха́ла
Загадны лад
2-я ас. набрашы́ набрашы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час набраха́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набраха́ць сов., разг., пренебр. налга́ть, навра́ть; наклевета́ть, наговори́ть, наспле́тничать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак.

Разм. пагард. Нагаварыць многа ўсялякай лухты. А язычлівыя перасудніцы-мяшчанкі паспелі набрахаць усяго-ўсякага цэлыя каробкі. Гартны. // Сказаць няпраўду, налгаць. [Наўмыснік Чарпакевічу:] — Ты мне набрахаў тады, што Хурс мне падаруе за верную службу хутар. Чорны. // Узвесці паклёп. [Васіль:] — Мала таго, што .. [Антось] уцёк, як дэзерцір, дык яшчэ і набрахаў на завод. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набреха́ть сов., прост., в разн. знач. набраха́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навра́ть сов., разг. нахлусі́ць, налга́ць, набраха́ць, намані́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

язы́члівы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Языкаты (у 1 знач.). Язычлівыя перасудніцы-мяшчанкі паспелі набрахаць усяго-ўсякага цэлыя каробкі. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наспле́тничать сов., разг. наплятка́рыць, напле́сці; (налгать) налга́ць, набраха́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наця́ўкаць

‘нагаўкаць, набрахаць (на каго-небудзь)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наця́ўкаю наця́ўкаем
2-я ас. наця́ўкаеш наця́ўкаеце
3-я ас. наця́ўкае наця́ўкаюць
Прошлы час
м. наця́ўкаў наця́ўкалі
ж. наця́ўкала
н. наця́ўкала
Загадны лад
2-я ас. наця́ўкай наця́ўкайце
Дзеепрыслоўе
прош. час наця́ўкаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагаламо́ўзаць

‘нахлусіць, набрахаць чаго-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нагаламо́ўзаю нагаламо́ўзаем
2-я ас. нагаламо́ўзаеш нагаламо́ўзаеце
3-я ас. нагаламо́ўзае нагаламо́ўзаюць
Прошлы час
м. нагаламо́ўзаў нагаламо́ўзалі
ж. нагаламо́ўзала
н. нагаламо́ўзала
Загадны лад
2-я ас. нагаламо́ўзай нагаламо́ўзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час нагаламо́ўзаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)