набо́йка, -і, ДМ -бо́йцы, мн. -і, -бо́ек, ж.

Ніжні слой абцаса або спецыяльная пласцінка, якая набіваецца на абцас.

Стаптаць набойкі.

Зрабіць новыя набойкі.

|| прым. набо́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набо́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. набо́йка набо́йкі
Р. набо́йкі набо́ек
Д. набо́йцы набо́йкам
В. набо́йку набо́йкі
Т. набо́йкай
набо́йкаю		 набо́йкамі
М. набо́йцы набо́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

набо́йка ж., в разн. знач. набо́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́йка ж.

1. см. наби́вка;

2. (о ткани, узоре) набіва́нка, -кі ж.;

3. (сапожная) набо́йка, -кі ж.;

4. (в плавильной печи) набо́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набойка

т. 11, с. 89

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

набо́йка, ‑і, ДМ ‑бойцы; Р мн. ‑боек; ж.

1. Ніжні слой абцаса. Рызінавыя набойкі.

2. Металічная пласцінка, якая набіваецца на абцас і насок абутку. Выйшла [жанчына] у пярэдні пакой, прынесла чаравікі. Нямецкія, салдацкія. З жалезнымі набойкамі на насках і абцасах. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Набойка 1/453; 4/353; 7/328—329 (укл.), 349, 416; 10/259

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

набо́йка ж. (на абутку) Ábsatzfleck m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

набіва́нка ж., разг., текст. набо́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Набіванка, гл. Набойка

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)