на́бадры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. на́бадры
Р. на́бадраў
Д. на́бадрам
В. на́бадры
Т. на́бадрамі
М. на́бадрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́бадры, -аў (разм.).

Частка вупражы ў выглядзе рэменя, які прымацоўваецца двума канцамі да хамута і праходзіць па баках і спіне каня; шлеі.

|| прым. на́бадравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́бадры ед. нет, обл. шо́ры; шлея́ ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́бадры, ‑аў; адз. няма.

1. Паўшоры; шлеі.

2. Разм. Тое, што і шоры (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

На́бадры ’шоры, шляя’ (БРС), ’шлеі, частка збруі’ (Янк. БФ. 297, слуц., Сл. бел. нар. фраз.), ’медныя бляхі для збруі’ (Лупсякоў, Фальк. Гом.), на́бадрыкі ’шоры’ (стаўбц., Нар. сл.). Відаць, фанетычна змененае набе́дры, набе́дрыкі (набэ́дрыкі) ’тс’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

набе́дрыкі і набэ́дрыкі, -аў.

Тое, што і набадры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набэ́дрыкі ед. нет, см. на́бадры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набе́дрыкі і набэ́дрыкі, ‑аў; адз. няма.

Тое, што і набадры. Конь быў у хамуце і набедрыках. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Намэ́дрыкі ’частка збруі — пляцёнка з раменю, накладваецца на спіну каня, падтрымлівае хамут’ (Сцяц.), памёт- рыпі ’тс’ (дзятл., Сл. ПЗБ), наминдрыкі ’набадры’ (карэл., Нар. словатв.). Гл. набедрыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)