мі́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, схільны да містыкі, прыхільнік містыцызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́стык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мі́стык мі́стыкі
Р. мі́стыка мі́стыкаў
Д. мі́стыку мі́стыкам
В. мі́стыка мі́стыкаў
Т. мі́стыкам мі́стыкамі
М. мі́стыку мі́стыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мі́стык м. ми́стик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́стык, ‑а, м.

Чалавек, схільны да містыкі; паслядоўнік якога‑н. рэлігійна-містычнага вучэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́стык м Mýstiker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мі́стык

(гр. mystikos = таямнічы)

чалавек, які верыць у існаванне таямнічых, звышнатуральных сіл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ми́стик мі́стык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mistyk

м. містык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mýstiker

m -s, - мі́стык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

visionary

[ˈvɪʒəneri]

1.

adj.

1) летуце́нны; нерэалісты́чны

2) уя́ўны

3) прадба́члівы

2.

n.

1) летуце́ньнік -а m.; мі́стык -а m.

2) вяшчу́н вешчуна́ m.; прадказа́льнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)