мірае́дскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мірае́дскі мірае́дская мірае́дскае мірае́дскія
Р. мірае́дскага мірае́дскай
мірае́дскае		 мірае́дскага мірае́дскіх
Д. мірае́дскаму мірае́дскай мірае́дскаму мірае́дскім
В. мірае́дскі (неадуш.)
мірае́дскага (адуш.)		 мірае́дскую мірае́дскае мірае́дскія (неадуш.)
мірае́дскіх (адуш.)
Т. мірае́дскім мірае́дскай
мірае́дскаю		 мірае́дскім мірае́дскімі
М. мірае́дскім мірае́дскай мірае́дскім мірае́дскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мірае́дскі разг., презр. мирое́дский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мірае́дскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. пагард. Які мае адносіны да міраеда, міраедаў, уласцівы ім. Міраедская хцівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мірае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Пагардлівая назва заможнага селяніна, які пастаянна карыстаецца наёмнай працай.

|| прым. мірае́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мирое́дский мірае́дскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)