міравы́², -а́я, -о́е (разм.).

Вельмі добры, цудоўны.

М. фільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́равы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мі́равы мі́равая мі́равае мі́равыя
Р. мі́равага мі́равай
мі́равае		 мі́равага мі́равых
Д. мі́раваму мі́равай мі́раваму мі́равым
В. мі́равы (неадуш.) мі́равую мі́равае мі́равыя (неадуш.)
Т. мі́равым мі́равай
мі́раваю		 мі́равым мі́равымі
М. мі́равым мі́равай мі́равым мі́равых

Крыніцы: prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міравы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. міравы́ мірава́я міраво́е міравы́я
Р. міраво́га міраво́й
міраво́е		 міраво́га міравы́х
Д. міраво́му міраво́й міраво́му міравы́м
В. міравы́ (неадуш.)
міраво́га (адуш.)		 міраву́ю міраво́е міравы́я (неадуш.)
міравы́х (адуш.)
Т. міравы́м міраво́й
міраво́ю		 міравы́м міравы́мі
М. міравы́м міраво́й міравы́м міравы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міравы́ I прил. мирово́й;

◊ ~ва́я здзе́лка — мирова́я сде́лка

міравы́ II сущ., ист. мирово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

міравы́ ​1, ‑ая, ‑ое.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі. Міравое пагадненне.

2. у знач. наз. мірава́я, ‑ой, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі, сваркі. [Алена:] — Ці не сватацца ты, Лёнік, прыйшоў? Чаму ж адзін? — Спачатку завітаў да Ады на міравую. Пасварыліся мы з ёю трошкі. — Вунь што, а яна мне нічога не сказала. Пальчэўскі.

3. У царскай Расіі і ў некаторых буржуазных краінах — звязаны з судовымі органамі, якія разбіраюць, галоўным чынам, дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы. Міравы суд. Міравы пасрэднік. Міравы суддзя.

•••

Міравая здзелка гл. здзелка.

міравы́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Разм. Вельмі добры, цудоўны. — Капітан наш міравы! — задаволена паціраючы рукі, з юначым запалам хваліцца лейтэнант. Васілевіч. [Шэмет:] — Пагодка, я, гляджу, заўтра міравая будзе. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міравы́¹, -а́я, -о́е.

1. Звязаны з устанаўленнем мірных адносін паміж спрэчнымі бакамі.

М. суд (дарэвалюцыйны суд, дзе разбіралі дробныя грамадзянскія і крымінальныя справы).

2. у знач. наз. мірава́я, -о́й, ж. Мірнае вырашэнне спрэчкі без суда.

Пайсці на міравую.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міравы́ Fríedens-;

мірава́я здзе́лка gütlicher Vergléich;

міравы́ суддзя́ юрыд. Fríedensrichter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мі́ра², -ы, ж.

Духмяная смала, якая знаходзіцца ў кары трапічных дрэў сямейства бурзеравых, выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

|| прым. мі́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Міравы́ ’вельмі добры, выдатны, цудоўны’ (ТСБМ; міёр., Нар. сл.). З рус. мировой ’тс’, параўн. ст.-рус. мировати ’жыць у міры, добра ладзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міравы суд 7/255

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)